Σάββατο 16 Αυγούστου 2014

* η καθοδος του ορφεα tom harper

* οταν πλαστηκαμε οι ψυχες μας ειχαν φτερα και πετουσαμε στον αιθερα μαζι με τους θεους. αλλα οταν κατεβηκαμε στην γη τα φτερα μας μαραθηκαν και επεσαν οπως πεφτουν τα φυλα το φθινοπωρο. τα κολοβωματα καλυφθηκαν απο κακαδο μεχρι που σχηματιστηκαν σκληρες ουλες και τα αγγεια που τα συντηρουσαν παγωσαν. οταν ερωτευομαστε η διαδικασια αντιστρεφεται. ο ερωτας ζεσταινει την ψυχη μας οπως η ανοιξιατικη λιακαδα. η σαρκα μαλακωνει το κακαδο λιωνει το αιμα αρχιζει να ρεει. οι ριζες απλωνουν βλασταρια και τα φτερα αρχιζουν παλι να μεγαλωνουν. τα φτερα πρεπει να ξεφυτρωσουν απο ανοιγματα που εθρεφαν πολυ καιρο ειναι φυσικο να ποναει. νιωθεις σαν το παιδι που βγαζει δοντια, αυτη την μονιμη φαγουρα το μουδιασμα και τον πονο. αλλα οταν εισαι μακρια απο το αγαπημενο σου προσωπο πονας ακομα πι οπολυ. οι ποροι στεγνωνουν ξανα και τα πουπουλα αιχμαλωτιζονται στα μισα. ο πονος ειναι αφορητος. οταν ξαναβλεπεις το αγαπημενο σου προσωπο η ψυχη σου ανοιγει και ειναι η πιο γλυκια λυτρωση μολο που τα φτερα εξακολουθουν την επωδυνη αναπτυξη τους. και οταν αποχωριζεστε μολις που το αντεχεις. φτανεις στα ορια της παραφροσυνης. 

1 σχόλιο: